Eg et kalde vantar [ 10.12.2005 ]

Det var ein dag på hausten at eg skulle hente avisen. Ute var det kaldt, og hunden min, Balrog hadde kastet opp i gangen. Dette skyldtes truleg den forferdelege temperaturen og smertane han hadde etter at han hadde fått ein infeksjon i områdene rundt skrittet. På veg ut, skled eg i oppkastet og slo underlivet hardt mot kommoden eg nylig hadde kjøpt. De utruleg vonde smertane
gjorde at eg brakk meg gjentatte ganger. Etter noen timer tok eg til motet og gjekk ut for å hente ein trefot ifrå garasjen. I det eg fikk åpna porten ble eg utsatt for nok eit lumsk bakangrep. Den vonde postmannen greip i ei kjapp bevegelse imot underlivet mitt. Uten aa tenke meg om, snudde eg meg brått om og tok eit kraftig strupetak på han. Han tok ein skistav ifrå eine veggen og slo meg gjentatte gangar i mellomgolvet!
Eg kasta opp og greip etter et grøftelys slik at eg skulle kunne slå han i buken. Han reiv den
fuktige slåbrokken eg hadde på meg i fillebitar og
valdtok den ynkelege kroppen min med skistaven.
Etter mange minuttar med smerteleg penetrering forlot han åstaden med eit glupsk og fornøgd glis, den vonde mannen. Et klarte ikkje smertane og åt ein av vantane eg fant på golvet. Eg døyde den dagen.